De A-10 is ontworpen om luchtsteun (CAS) te bieden aan eigen grondtroepen door gepantserde voertuigen, tanks en andere vijandelijke grondtroepen aan te vallen; het is het enige in productie gebouwde vliegtuig dat uitsluitend voor CAS is ontworpen en dat bij de Amerikaanse luchtmacht heeft gediend. Zijn secundaire missie is om andere vliegtuigen te leiden bij aanvallen op gronddoelen, een rol die forward air controller-airborne wordt genoemd; vliegtuigen die voornamelijk in deze rol worden gebruikt, worden aangeduid als OA-10.
De A-10 was bedoeld als vervanger van de Douglas A-1 Skyraider. Het casco is ontworpen voor duurzaamheid, met maatregelen zoals 540 kg titanium bepantsering om de cockpit en vluchtsystemen te beschermen, waardoor het schade kan incasseren en kan blijven vliegen. Het vermogen om op te stijgen en te landen vanaf relatief korte landingsbanen maakt operaties mogelijk vanaf landingsbanen dicht bij de frontlinies, en het eenvoudige ontwerp maakt onderhoud met minimale faciliteiten mogelijk.