Beschrijving
De F-4G is een SEAD-vliegtuig (Suppression of Enemy Air Defense), de opvolger van de F-105G, dat verschillende sensoren gebruikt, zoals de AN/APR-38, om vijandelijke SAM-locaties (surface-to-air missile) te lokaliseren en vallen vervolgens aan met antiradarraketten zoals de AGM-45, AGM-78 en AGM-88. Het wordt de ‘Wild Weasel’ genoemd vanwege zijn gelijkenis met een wezel die op de grond kruipt op zoek naar een prooi.
Kenmerken van de SWS 1/48 F-4G Wild Weasel V:
1. Over het vluchtcontrolesysteem van de F-4G voor onderdrukkingsmissies van gevaarlijke vijandelijke luchtverdedigingsnetwerken.
In de F-4E/G-modellen werd het FCS (Fire Control System) vervangen door de AN/APQ-120, die kleiner en trillingsbestendiger was. Het besturingssysteem, dat alleen beschikbaar was voor de voorstoel in het marinetype, werd toegevoegd aan de achterstoel, zodat ook de WSO (Weapons Systems Officer) het vliegtuig kon besturen, vergelijkbaar met het C/D-type. Het dual-pilootsysteem verhoogde niet alleen de overlevingskansen van het vliegtuig, maar bracht ook operationele voordelen met zich mee, zoals het wegnemen van de noodzaak van een nieuw trainingsvliegtuig. De SWS-kit repliceert in detail zelfs de vorm van de kap die de bovenkant van het instrumentenpaneel voor de achterstoel bedekt, wat uniek was voor het G-type. Zelfs de achteruitkijkspiegel die is geïnstalleerd om de kap te vermijden, is tot in detail gereproduceerd.
2. De unieke bewapening van de Wild Weasel die nodig was voor de missie om het vijandelijke luchtverdedigingsnetwerk te onderdrukken.
Voor de F-4G wordt een M61A1 20 mm Vulcan-kanon aan de onderkant van de neus, dat een kenmerk was van het type lange neus, verwijderd en worden ontvangers opgeslagen in de antennekuip die nieuw is geïnstalleerd in de Wild Weasels. Het is uitgerust met veel antennes van verschillende afmetingen in verschillende delen van de romp om voor vijandelijke radargolven te waarschuwen en deze te analyseren. Qua bewapening kunnen maximaal vier AIM-7E-raketten worden gemonteerd in de raketruimte onder de romp, maar normaal zijn er twee in de Sta. 3/7 aan de achterzijde. Sta. 4 aan de linkerkant onder de neus draagt ECM-pods zoals AN/ALQ-119 en AN/ALQ-131. Twee AGM-88’s (maximaal vier) en vier AIM-9’s kunnen op de pylonen onder de vleugels worden gemonteerd, maar er zijn weinig voorbeelden van F-4G die ze dragen.
3. Let op de gedetailleerde replicatie van de motor, tot aan de verschillen tussen elk model.
De F-4 was in principe uitgerust met slechts één type motor, de General Electric J79. De J79-GE-15 met een korte nozzle (maximale stuwkracht 7.710 kg) op het basismodel C/D werd vervangen door de J79-GE-17 met een lange nozzle (maximum stuwkracht 8.120 kg) op het G-model, hetzelfde als het E-model, en beide kunnen worden gestart door buskruitpatronen. In de SWS-set zijn de neuskegel en de guide vanes aan het uiteinde van de motor afzonderlijke onderdelen. De kit repliceert de neuskegel en de guide vanes als afzonderlijke onderdelen, en zelfs de steunvinnen, die kenmerkend zijn voor de -15/-17, zijn in detail gerepliceerd. Het nozzle-gedeelte is verdeeld in twee delen om de diepte en het gevoel na te bootsen. Let op de nieuwe schaalvormige stroomlijnkap op de punt van de verticale staartvleugel om de AN/APR-38/-47 achterste waarschuwingsantenne te monteren.
