Beschrijving
Is er in de luchtvaartwereld een vliegtuig dat in de buurt komt van de iconische status die de Supermarine Spitfire geniet, een erfenis die vandaag de dag net zo sterk is als tijdens de oorlogsjaren? Een modern eendekker jachtvliegtuig dat op 5 maart 1936 zijn eerste vlucht maakte vanaf Eastleigh Aerodrome.
Elegant en gracieus om naar te kijken, dit maskeerde het feit dat de Spitfire een dodelijk gevechtsvliegtuig was en een vliegtuig dat aanpasbaar genoeg was om bijna constante ontwikkeling door de oorlogsjaren te ondergaan, waardoor latere tekens van de jager snelheden konden behalen die bijna 100 mph waren sneller dan de eerste machines die in dienst kwamen. Met een servicecarrière die zich uitstrekte tot ver in de naoorlogse jaren, overleefde de Spitfire al zijn luchtvaarttijdgenoten en met meer dan 22.000 Spitfires van alle varianten (inclusief Seafires) die uiteindelijk werden gebouwd, zijn Spitfires nog steeds een regelmatig gezicht op Airshow-evenementen over de hele wereld, terwijl een steeds groter aantal gerestaureerde luchtwaardige vliegtuigen het blijvende Spitfire-verhaal blijft schrijven. Hoewel het prototype Spitfire meer dan 85 jaar geleden zijn eerste vlucht maakte, wordt het vliegtuig nog steeds algemeen beschouwd als het beroemdste vliegtuigtype van Groot-Brittannië en onmiddellijk herkenbaar voor vele miljoenen mensen over de hele wereld.
De Spitfire Mk.IX-variant was misschien wel het belangrijkste kenmerk van Spitfire in de hele productierun en daarom is het enigszins verrassend om te horen dat het eigenlijk een soort stop-gap-ontwikkeling was. De komst van de nieuwe Focke Wulf 190-jager van de Luftwaffe boven het westelijk front in augustus 1941 zorgde ervoor dat RAF Spitfire Mk.V’s die boven het Kanaal opereerden in steeds grotere aantallen het slachtoffer werden van de ‘Butcher Bird’ en er moest iets gebeuren. Er was een grote Spitfire-upgrade aan de gang. Een van de belangrijkste kenmerken van de nieuwe Spitfire was het gebruik van een krachtige nieuwe versie van de Rolls Royce Merlin-motor en er werd voorgesteld dat het monteren van deze nieuwe motor op een Spitfire Mk.V-casco de jager een welkome prestatieverbetering zou geven.
De eerste 100 Spitfire Mk.IX-jagers waren eigenlijk Mk.Vc-casco’s die waren aangepast om de nieuwe Merlin 61 tweetraps superchargedmotor met twee snelheden te dragen, waarbij deze combinatie een volbloed gevechtsvliegtuig produceerde, een die meer dan in staat was om de FW190 en de nieuwste ‘F’-variant van de Messerschmitt Bf 109 uit te dagen. In feite werd de nieuwe Spitfire als zo succesvol beschouwd dat dit de op één na meest geproduceerde variant in de hele productierun zou worden en als het vliegtuig werd aangedreven door de in licentie gebouwde Packard Merlin 266 ( Spitfire Mk.XVI) overschaduwde hij zelfs de Mk.V in productieaantallen. Terwijl verdere verfijning van de krachtbron plaatsvond gedurende de productielevensduur van deze variant, begonnen de eerste Mk.IX Spitfires zich vanaf juli 1942 bij RAF Squadrons te voegen, met dit beroemde merkteken van Spitfire dat dienst bleef doen na D-Day en in het naoorlogse tijdperk . De laatste grote Merlin-motoraangedreven variant van de Spitfire, deze ‘noodstop-gap fighter’ werd eigenlijk een soort luchtvaartklassieker.
Versie 1: ML214, No.126 (Persian Gulf) Squadron, Royal Air Force, RAF Harrowbeer, June 1944. Our cover star, ML214, is shown patrolling the convoys over the English Channel just as it was on the 6th of June 1944. The aircraft would later become the mount of Sqn Ldr. Plagis.
Versie 2: EN398, No.402 Squadron, Royal Canadian Air Force, RAF Kenley, March 1943. EN398 is synonymous with Wg Cdr. James ‘Johnnie’ Johnson, as well as the original Airfix Spitfire IX, but earlier in its life it saw service with 402 Squadron as Fg Off. Ian Keltie’s aircraft.
Versie 3: WZ-GJ ‘Eleanor’, 309th Fighter Squadron, United States Army Air Force, Pomigliano, Italy, January 1944. This aircraft, serial number unknown, was Major Garth Jared’s during his time as CO of 309th fighter squadron. The aircraft bore his initials, in addition to the ‘Eleanor’ nose art.
Versie 4: MJ897 ‘Curieux’, GR 2/33 ‘Savoie’, French Air Force, Dijon, France, September 1944. This colourful scheme belonged to GR 2/33 ‘Savoie’ of the French Air Force. Unfortunately, the aircraft was destroyed by flak in January 1945.
